Beter laat dan nooit..

Lieve volgers!

Inmiddels is het alweer 22.5 weken geleden dat ik terug kwam uit China en telt mijn kalender nog maar 4 weken voordat ik aan mijn volgende avontuur begin. Namelijk; een maand reizen door Zuid-Afrika! In drie weken tijd zal ik samen met mijn klas (nu slechts maar elf mensen) van Durban naar Kaapstad trekken. Mijn klas zal vertrekken op 18/19 december, terwijl ik met Judith nog een aantal dagen in Kaapstad zal blijven. Op 23 december om 13.30 uur land ik weer op Hollandse bodem.

Dit zal waarschijnlijk voor de komende tijd toch echt mijn laatste verre avontuur, die ik toch een beetje ‘alleen’ beleef. Sinds afgelopen weekend ben ik namelijk gaan samenwonen met mijn geweldige vriendje Michiel in Maastricht en zijn mijn geldboompjes (genaamd de DUO en de ING) inmiddels wel genoeg geoogst. Daarbij wordt ik over 10 dagen echt volwassen (21!) en wordt het tijd om serieus bezig te gaan met afstuderen en het brainstormen over wat ik nou echt in de toekomst wil gaan doen. Genoeg redenen om het even rustig aan te doen en te kijken welke avonturen ons eigen landje me zal brengen. Want ook al verken ik graag de wereld, there´s no place like home!
Tot zelfs mijn eigen teleurstelling heb ik gedurende mijn vorige reis in China (Expeditie InChina 2012) slechts twee blogs geschreven, waarin enkel de eerste helft van mijn reis beschreven werd. Om het goed te maken zal ik (veel te laat) toch nog even de hoogtepunt van de tweede helft van deze reis noemen, om jullie een beeld te geven van mijn laatste dagen in Shanghai en Beijing.

Shanghai

Het weer werd steeds beter en gedurende de twee laatste weken van mijn verblijf in Shanghai is het eigenlijk non-stop tussen de 23 en 30 graden geweest. Wij, als echte Nederlanders, genoten natuurlijk van elk zonnestraaltje; tijdens de pauzes van de universiteit onder het genot van een pijiu (biertje) en het gebruik van waterpistolen op het dakterras van ons hotel, op rotsen aan de waterkant in Chinese tuinen en nog het liefst op het stadsstrand van Shanghai (inclusief een geweldig uitzicht op de Skyline van Shanghai, heerlijke zomerse duintjes op de achtergrond en cocktailtjes).. ja, wat was het leven van een student in China toch slecht!

En over het leven van een student in China gesproken, mijn tijd op de Shanghai Normal University is erg goed verlopen. Na een wat moeilijke start in Nederland te hebben gemaakt met het onderzoek dat ik samen met mijn projectgroep uitvoerde, verliep het onderzoek op de Shanghai Normal University vrij soepel. In het begin was het erg moeilijk om Chinese studenten die Engels spraken voor de enquêtes te vinden (en dat op een universiteit), maar uiteindelijk waren we de eerste groep die het onderzoek in China had afgerond en vonden we het zelf ook leuk om de Chinese studenten te benaderen. De lessen Mandarijn waren gevuld met spelletjes, zoals de stoelendans, en films met Jackie Chen en films over mythische sprookjes. Andere vonden het niveau hierdoor uitermate laag, maar mij hoorde je natuurlijk niet klagen. De masterclasses en bedrijfsbezoeken waren in de meeste gevallen zo slaapverwekkend dat zelfs onze geliefde begeleider/dictator Janneman (Ook wel Jan Zedong of Mao van Mook genoemd) liep te knikkebollen en sommige lessen vroegtijdig afkapte. Het mondeling Mandarijn lag op ongeveer het zelfde niveau als de lessen en dus behaalde Denise een dikke 9.3! Op de laatste schooldag werden onze certificaten uitgereikt en werd de dag afgesloten door middel van een afscheidsborrel met de Chinese buddies (waar we eigenlijk vrij weinig aan gehad hebben), inclusief cadeautjes ruil. Toch moet ik zeggen dat de Chinese studenten hartverwarmend zijn; zo vriendelijk, enthousiast en oprecht geïnteresseerd maak je ze tegenwoordig haast niet meer mee in Nederland en de oude generatie Chinezen kan hier zeker een hoop van leren!

Het Chinese eten bleef gedurende de hele reis één en al avontuur. Je hoeft niet raar op te kijken als ze je vertellen dat dat aparte draadjesvlees dat je naar binnen aan het werken bent echter een grote klomp gestold bloed is. Schildpadden en slangen vlees zijn een privilege op het Chinese menu en daar moet je dan ook flink je portemonnee voor open trekken, voor Chinese begrippen. Ondanks het riskante wantrouwen, hebben wij ons toch gewaagd om bij de BBQ man, die zijn legertent, camping krukjes en koelkast uitgestald had in een donker steegje, te gaan eten. En zonder twijfel durf ik te zeggen dat dit het lekkerste eten is dat we gegeten hebben in Shanghai; spiesjes met vlees, vis, groente, eieren of aardappelschijfjes kon je verzamelen in een mandje voor dat het gebraden werd op de BBQ. Voor tien stokjes betaalde je maar liefst zo’n 3 euro. Meld er wel even bij dat je het niet pittig gekruid wil hebben (“Bu La!”), want in China houden ze van kruiden, heel veel kruiden! Deze tent werd dan ook snel het vaste eetstekkie van de hele InHolland-gang. En was je geld op, dan had je altijd nog de mogelijkheid om op noodles en water te leven, voor zo’n 2 euro per dag.

Gebrek aan kroegen en clubs kennen ze in Shanghai zeker niet, want genoeg keuze voor iedereen. We hebben daarom ook heel wat tijd door gebracht in tenten waar je voor tien euro in principe de hele tent kan leeg drinken. Maar ook de meer luxe tenten trokken onze aandacht, zoals de Skybar op de 92e verdieping van het Hyatt Hotel, waar de toiletten vermeld werden onder de naam ´de poesjesdroger´. Deze toiletten hadden namelijk een aantal aangename functies; door op verschillende knopjes in te drukken werd je voorkant/achterkant schoon gespoten en gedroogd. Jullie kunnen je vast voorstellen dat dit voor ons, Nederlandse studenten, hemels was na alle ranzige toiletten die we de afgelopen weken in het nachtleven getrotseerd hadden. En de mannen zich maar af vragen waarom we zo lang op de toilet bleven. Ik heb geprobeerd mijn moeder over te halen deze toilet ook bij ons thuis in te laten bouwen, maar helaas. Bar Rouge is één van de bekendste en meest luxe clubs in Shanghai, met een grote lounge op het dakterras dat uitkijkt op de prachtige Skyline of Shanghai en de meest heerlijke cocktails (wat dacht je van een cocktail die naar Tiramisu smaakt?). Een paar dagen voor Koninginnedag zelf waren wij uitgenodigd voor de Koninginnedag receptie van het Nederlands consulaat in het Okura Garden Hotel, super luxe! We waren voor de gelegenheid weer allemaal in onze nette jurkjes, blazertjes en pakken gesprongen. We kwamen binnen in een enorme ballroom, gevuld met echte Hollandse kak. Apart om weer volledig tussen de Nederlanders te zijn. Maar aan elk nadeel zit een voordeel toch?! Namelijk een lang buffet van kaas, bitterballen, eieren, worst, aardappels, haring, stokbrood, bier, wijn en nog veel meer! En dan zijn de kindertjes van InHolland natuurlijk al stel stil te krijgen. Helaas duurt het natuurlijk maar hoog uit een uur dat de InHollanders zich kunnen gedragen en dus werd al weer snel een mobieltje te voor schijn getoverd om de applicatie van Kingsen (een drank spelletje) te openen.

De vaste planning van excursies in de weekenden ging natuurlijk gewoon door. Het weekend van 20 en 21 april bezochten we Nanjing (een stad ten westen van Shanghai). We zijn per hoge snelheidstrein naar deze stad gereisd, waarna een tourbus ons weer op te wachten stond. We sliepen in een super luxe hotel. Als eerste excursie bezochten de Memorial Hall van de Nanjing Massacre, met een sfeer die een beetje te vergelijken is met concentratiekamp Westerbork. Er zijn hier nog echte opgravingen van mensenresten te vinden, erg indrukwekkend! Ook bezochten we het Presidentieel Paleis, een park met overblijfselen van de vlootwerf van Zhenghe (bekende Chinese ontdekkingsreiziger uit de geschiedenis), de Jinghai tempel (“alweer een tempel”) en Yangzi River Bridge Memorial (met een prachtig uitzicht over de stad). Zaterdagavond zijn we met een grote groep bij een grill restaurant gaan eten, wat echt ontzettend lekker was en het mooiste was nog, dat het leek alsof mijn persoonlijke kan Sake zich maar bleef bijvullen. Uiteindelijk zijn we, ondanks het uitgaansverbod, ook in Nanjing nog maar even het uitgaansleven ingedoken. Erg slim is het dan als een jongen de volgende ochtend vrolijk aan Janneman verteld hoe leuk het uitgaansleven hier wel niet is. De tweede dag bezochten we het mausoleum van Sun Yatsen (wederom een bekende Chinese leider uit de geschiedenis). Het was een behoorlijk warme dag, een dag waarop we bij onze armzalige lunch (ramp!) werden weggesleept aangezien we niet op schema lagen en we onze verhitte lichamen met nog lang niet gevulde maagjes binnen een half uur (Jan is een man van tijd!) een miljoen trappen naar boven en weer naar beneden moesten slepen om dit mausoleum te bezoeken. Uiteindelijk was het het lijden allemaal waard, want het uitzicht vanaf de top was overweldigend, maar daarna waren we allen toch wel uitgedroogd en was de energie uit ons gezogen. Natuurlijk waren we voor die dag nog niet klaar, want we moesten ook nog eens een ander park met Ming graven bezoeken, waar ons wederom nog een aantal miljoen trappen en een kilometerslang Geestennpad te wachten lag. Dit geestenpad met allerlei bochten en stenen sculpturen van mythische dieren langs het pad dient op de geesten weg te jagen. De geesten kunnen namelijk alleen een recht pad belopen.. juist (geesten gaan toch door alles heen? Haha). Zaterdag 5 mei stond een excursie naar Nanxiang, een oude buitenwijk van Shanghai op de planning. We hebben hier een enorme traditionele Chinese tuin en een enorme boeddhistische tempel bezocht. Daarnaast zijn we nog even in de kleine winkelstraatjes gedoken, waar eindelijk Dumplings hebben geproefd, aangezien de beste Dumplings van China uit Nanxiang schijnen te komen. Dit is een echte delicatesse in China, bestaande uit een bladerdeegballetje met een vleesballetje en hete soep erin. Het lijkt net een mini broodje baopao, lekkah! Zondag 28 april zijn we met de groep kunst gaan bekijken in Shanghai. Ik was er al snel klaar mee en dus ben ik weg gesneakt om met een ander meisje naar de Fake Market gegaan, wat te vergelijken is met de Zwarte Markt. In China mogen ze tegenwoordig geen kopieën meer van erg dure designer items verkopen, maar een Chinees zou een Chinees niet zijn als hij/zij de regels niet aan zijn/haar laars zou lappen. En dus, wanneer je interesse toont in iets ‘duurders’, seinen ze je met een mysterieuze glimlach en leiden je naar een verborgen deur in de kast van de winkel, waarna je terecht komt in een nieuw vertrek. Wederom openen ze een geheimen deur en kom je een tweede achterkamer terecht. Dit kan zo nog even doorgaan voordat je in de ‘schatkamer’ van ‘echte’ designer tassen/kleding/schoenen/accessoires terecht komt, maar het is het zeker waard. Na elk bezoek aan de markt werd ik beter in onderhandelen (waarbij ik soms zelfs een echt nagemaakt traantje weg prikte, want ja, ik ben natuurlijk maar een arme student die dat allemaal helemaal niet kan veroorloven) en het meenemen van spullen tegen een ‘idiot price’. Toch leuk om te zien hoe de kleur van het hoofd van een Chinees zo snel kan veranderen, van geel naar rood.

In één van de laatste dagen kregen we te horen dat de terugvlucht naar Nederland een dag later bleek te zijn. Natuurlijk was dit de oorzaak van Inhollands’ bekende organisatie talent.. maar alsnog, met één dag extra in China hoorde je mij natuurlijk niet klagen.

Beijing

Zondag 6 mei om 20.00 uur begon onze treinreis van Shanghai naar Beijing. Jan had ons blij gemaakt met de mededeling dat we niet op een hardsleeper maar een softsleeper zouden liggen in de trein (natuurlijk op eigen kosten), maar wat hij nou precies onder soft verstond begrijp ik tot op de dag van vandaag nog niet. De bedden waren keihard en te klein voor de gemiddelde lengte van een Nederlander en daarbij kwam er een behoorlijke ventilatie uit de gleuven tussen de muren van de coupé zetten. Toch heb ik gedurende de twaalf uur durende treinreis haast non-stop geslapen. Om 08.00 uur kwamen we aan in Beijing. De tourbus leidden ons een krottenwijk in, waar ons hotel bleek te zitten. Een krottenwijk wordt in China Hutong genoemd. Persoonlijk vond ik dit alleen maar leuk en de avontuur in mijn kwam weer naar boven. De eerste dag stond gelijk al vol gepland met excursies. Eerst bezochten we een Art Districht, waar ik, zoals jullie van me gewend zijn, op het eerste en beste terrasje neer plofte en aan een heerlijke lunch, bestaande uit een cocktail en een pizza, begon. Daarna gingen we naar het Olympische stadion, ook wel ‘het kraaiennest’ genoemd. Hier vonden de Olympische spelen in 2008 plaats. We hebben ’s avonds met een leuke groep maar gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om Beijing te verkennen en de Hutong in te duiken. Na een uur gezocht te hebben naar een restaurant wat niet meer bleek te bestaan, hebben we besloten om maar gewoon buiten te gaan eten bij één van de restaurantjes waar ze een grill plaat in een gat in de tafel plaatsen. Dit bleek ontzettend lekker te zijn en we betaalden slechts zo’n vier euro per persoon voor ontzettend veel eten en een liter bier per persoon. Het grudge-gehalte in de kleine, donkere steegjes van de Hutong is wel erg hoog en je denkt al snel dat zo’n kleine, gluiperige Chinees-oma je aan het achtervolgen is, freaky!

De tweede dag brachten we een bezoek aan de Verboden Stad (de plaats van waaruit Chinese keizers van de Ming- en de Qing-dynastie hun rijk bestuurden, met ontzettend veel mooie en indrukwekkende gebouwen. Het is ook ongelofelijk hoe veel mensen ze binnen vier muren kunnen proppen. Wat ontzettend grappig is om te zien, is dat alle Chinese groepjes een petje hebben met een eigen kleur en een eigen tekst erop, met voorop lopend een gids met een eigen vlag en een speaker, om zo de groep te herkennen. Onze eigen Bob (ja, een Chinees die Bob heet), had ook een eigen vlag met daarop in grote letters ‘Fantasy Tour’ (hoe toepasselijk). Helaas had onze Bob zijn lengte nou niet bepaald mee en dus waren we heb alsnog om het kwartier kwijt. ’s Avonds ontdekten we het backpackers hostel/restaurant Helen’s, waar je niet alleen goedkoop en heerlijk Europees kon eten, maar waar je ook nog goedkoop een bucket met een mix-drankje kon bestellen en een waterpijp kon roken. Erg backpacker, en erg gezellig dus! Hier waren we de komende dagen niet meer weg te slaan ’s avonds.

Woensdag was een erg drukke dag. s’ Morgens vroeg begonnen we met een bezoek aan het Mausoleum. De rij was voor ons al een attractie op zich. Dan ben je nog ruim een halve meter groter dan die kleine etterbakjes en dan krijgen ze het toch voor elkaar om langs je te komen. De Chinese zijn namelijk allen professionele voordringers en dus werd het voor ons een spel om ze weer net zo hard op hun eigen plek te zetten. Uiteindelijk hebben we twee uur in de rij gestaan om een snelle blik (30 seconden) op het lichaam van Mao Zedong (Chinese dictator onder de Communistische Partij) te werpen. En dan is het nog steeds de grote vraag of dat gebalsemde lichaam wel echt is. Daarna bezochten we het Tiananmenplein, het grootste plein ter wereld waar in 1949 Mao Zedong de Republiek van China uitriep. Na 20.00 uur is het verboden je op dit plein te bevinden en het wordt dan ook beveiligd met ontelbaar veel camera’s in elke hoek en uiteinde. Vervolgens kregen we een drie uur durende rondleiding door het Nationaal Historisch Museum over allemaal dingen die we al zo’n honderd keer gehoord hadden, erg efficiënt dus. We sloten de dag af met een snel bezoekje aan het Sun Yatsen park.

De tempels kwamen me inmiddels echt de oren uit, vooral toen we donderdag zowel de Lama Tempel en de Confucius Tempel bezochten. Gelukkig kregen we die middag eindelijk een paar uur voor onszelf en werden we gedropt bij een meer met allemaal kleine barretjes met dakterrassen eromheen, waarbij we ons gelijk op één van de dakterrassen neer plantten. Al snel kwamen we erachter dat klasgenoten iets veel beters hadden weten te regelen bij een paar kroegen naast ons. Zij hadden er namelijk voor gezorgd dat er een feestje gebouwd kon worden op het dakterras daar met onze eigen muziek. De volume werd op zijn hardst gezet, de alcohol vloeiden, de meiden dansten op de loungebanken en de jongens liepen zonder shirt rond. Dit was natuurlijk een onwijs fenomenaal verschijnsel in China, want punt 1; Chinezen kunnen alleen als ze knetter dronken in de club staan zo los gaan, punt 2; Chinezen houden niet van zon en vermijden de zon dan ook zo veel mogelijk en punt3; wij westerlingen zijn natuurlijk ontzettend zeldzaam (het ‘circusdieren’ effect). En dus stonden er al snel tientallen Chinezen beneden aan de waterkant foto’s en filmpjes van ons te maken. Dit is trouwens vrij normaal in China, waar je als gemiddeld zo’n honderd keer op een dag gevraagd wordt om met iemand op de foto te gaan, tot grote ergernis toe. We zijn vier uur op het dakterras blijven hangen en daarna ben ik met Dede, Roos, Vincent, Chiel en Amar naar de Insectenmarkt gegaan voor ons diner. Mijn keuze viel op een vijf gangen menu op stokjes; een slang, een sprinkhaan, een schorpioen, een duizendpoot en een.. VOGELSPIN! Ja mensen, ik heb weer één van mijn angsten overwonnen en heel eerlijke gezegd waren de meeste dingen (op duizendpoot na) nog vrij smakelijk. Alles staat op beeld, mocht je interesse hebben om dit spektakel te aanschouwen. Floortje Dessing, eat your heart out!

De volgende dag voelde me ik niet erg lekker, en nee dat kwam gelukkig niet door het eten. Ik heb deze dag in mijn bed besteedt en heb helaas het bezoek aan het Nieuwe en Oude Zomerpaleis moeten missen.

Zaterdag gingen we naar de Tempel van de Hemel, wat wederom erg mooi was om te zien. Hier was de mythologie van China weer erg te zien, zoals de nummerologie die in de achitectuur verwerkt is; overal 9 traptreden, want 9 is het hoogste, het getal van de hemel. Die gekke chinezen hebben soms niet eens een vierde verdieping want vier is het getal van de dood.. nemen ze zichzelf wel serieus? Ik en drie andere meiden gingen terug naar het hotel per TukTuk en vanaf daar gingen we op zoek naar een bioscoop. Die hadden we snel gevonden, echter bleek dat de meeste bioscopen in China geen Engelstalige films vertonen (films worden ingesproken in het Chinees). Het heeft daarom nog twee uur geduurd voordat we eindelijk een geschikte bioscoop gevonden hebben en de film ‘The Avengers’ konden zien. We sloten weer af met een etentje bij Helen’s.

Zondag waren we eindelijk een dagje vrij en dus was het tijd om the ontspannen. En dat deden we door het Grand Hyatt Hotel (LUXE!) in te sneaken om het zwembad in de kelder te bezoeken. Dit ging ons vrij gemakkelijk af en niemand had echter iets door (waarschijnlijk omdat we eruit zagen als arrogante westerlingen en dus wel paste in dit soort hotels). We hebben genoten van het prachtigste zwembad dat ik ooit gezien heb, een Turks stoombad, een stoomsauna, gewone sauna’s. schoonheidproducten en zelfs een bikini-droger. Beetje jammer dat ik er in de douche achter kwam dat dat wat er zo naar aangebrande tosti’s stonk, mijn broekje was die ik per ongeluk over de lamp had gegooid en in de fik stond. Gelukkig heeft ook hier niemand iets van gemerkt, ondanks dat ik met een broekje vol gaten vertrok, maar dat is nu mode toch?! Bij vertrek stonden er allemaal cameraploegen klaar om kiekje te nemen van een beroemde gast.

Maandag moesten we weer eens erg vroeg opstaan, want we hadden een grote reis voor de boeg. Per bus werden we vervoerd naar de Qing graven. Onderweg bezochten we wederom een tempel, dus nam ik van de gelegenheid gebruik een paar winkeltjes in de buurt af te struinen, aangezien ik er nu toch echt wel flauw van was. Aangekomen bij het gebied rondom de Qing graven kregen we eerst een lunch en daarna een wandeltocht over de geestenweg (wederom met bochten en sculpturen van mythische dieren langs het pad om de geesten te verjagen). Na het diner werd er drank en vuurwerk in de twee winkels die het dorp kende ingeslagen. Het is niet normaal wat je in China voor een tientje aan vuurwerk kunt komen, dus je kan je wel voorstellen hoeveel en hoe groot vuurwerk hadden toen haast de hele groep geld ingelegd had. Iedereen verzamelde zich om het kampvuur en het vuurwerkspektakel leek wel een late versie van het Chinese Nieuwjaar. De groep wou later die nacht over het hek klimmen en achter de rug om van Janneman een spooktocht houden in het gebied van de Qing tombes. Maar natuurlijk was Janneman hen te slim af, door zo lang mogelijk bij het kampvuur te blijven zitten. Maar goed ook, want ik denk dat die hekken er niet voor niets stond (er zaten bloedhonden) en bovendien was het hotel zelf al eng (en daarbij ook nog eens primitief) genoeg.

Maandag hebben we een rondleiding gekregen bij de Qing tombes (de graven van keizerQianlong en keizerin Cixi). De keizer was samen zijn favoriete concubines begraven en in een andere tombe lagen alle andere concubines. Daarna gingen we eindelijk het hoogtepunt van de reis beleven; het beklimmen van de Grote Muur! De tocht op de muur en het uitzicht vanaf de muur was echt AMAZING! We hebben ruim 5 kilometer over de muur gelopen en dat is nogal een prestatie, aangezien delen van de muur nou niet bepaald op elkaar aan sluiten en je soms grote afstanden stijl naar beneden en weer naar boven moet klauteren. Ook deze dag was het weer boven de 30 graden en ik had geen water bij me, maar wel gewoon sigaretten, slim! Wat een andere persoonlijke prestatie was, is dat ik het met mijn toenmalige rokers conditie het toch maar voor elkaar kreeg om als tweede van de groep het eindpunt te bereiken, terwijl de laatste personen uit de groep pas 1.5 uur later aankwamen! ’s Avonds zijn we met een groepje bij een traditionele Pekinees restaurant gaan eten en hebben we onder andere Peking eend en ezel gegeten. Ondanks deze heftige dag zijn we met een klein groepje die nacht toch nog even het uitgaansleven ingedoken, aangezien dat er met het drukke excursie schema nog niet van gekomen was. Ik wist niet hoe het was om gediscrimineerd te worden, maar daar ben ik nu wel achter. We kwamen er bij enkele clubs gewoon echt niet in omdat we westers waren.. erg bizar!

Woensdag, onze laatste dag, hadden we vrij. Samen met Dede, Roos en Kimberly ben ik op zoek gegaan naar een buitenbad, aangezien het weer bloedheet was, maar echter bleek deze zoektocht zinloos. Daarom hebben we ons getroost met een bezoekje aan de McDonalds, al was me eetlust snel verpest toen Spiderman kwam bedelen (een man zonder benen, die op zijn armen loopt en zichtbaar nog geen 30 kilo weegt, is hier heel normaal). Daarna zijn we naar het Sun Yatsen park gegaan, om te relaxen aan de waterkant. Ook dit keer waren wij zelf weer de grootste attractie in het park, want zeg nou zelf; vier zonnende Hollandse meiden is toch weerzinwekkend? Nou, wel in China dus! Daarna hebben we ons laatste avondmaal van de China reis in Helen’s besteedt en zijn we de laatste souvenirs inkopen gaan doen om onze laatste juanies (Yuan, de munteenheid in China) te spenderen.

Donderdag 17 mei om 07.00 uur was het alweer tijd om op weg naar het vliegveld te gaan voor de terugreis. Wat een opluchting was het toen mijn koffer dicht ging en een nog grotere opluchting toen de vrouw achter de incheck balie niet moeilijk deed over die 2 kilootjes meer. Na een vlucht van 9.5 uur kwamen we allemaal dezelfde dag nog (wegens het tijdsverschil) weer veilig aan op Schiphol en stonden mijn ouders en mijn lieve vriendinnetje Nancy al klaar met wederom een indrukwekkend spandoek.

En dat was dan eindelijk mijn veel te late en wederom veel te lange eindverslag van mijn reis door China. Een reis die me wederom ontzettend veel geleerd heeft over mijzelf en deze indrukwekkende en inspirerende bestemming. Zelf zou ik er nooit snel voor gekozen hebben om naar China te gaan, en daarom ben ik ontzettend blij dat ik de kans heb gekregen om op deze expeditie mee te gaan. Ik hoop dat ik jullie nog steeds vermaak met mijn verhaaltjes en dat jullie ook een beetje mee zullen reizen met mij naar Zuid Afrika. Tot dan!

Veel liefs,
Denise