This is ShangHigh!

Dag lieve mensen in Nederland!

Het heeft even geduurd, maar eindelijk heb ik de mogelijkheid om jullie up te daten over wat ik hier aan het beleven ben. Internet is hier echt een drama, maar ook zonder zal ik wel overleven.

Ik zit inmiddels alweer twee weken in China en net als mijn voorgaande reizen vliegt de tijd voorbij. Dit kan ook komen doordat ik geen moment voor mezelf heb en non stop bezig ben, maar dat beschouw ik maar als iets positiefs!

Donderdag 5 april ging ik met een beetje dubbel gevoel op weg naar Schiphol. Vijf uur voor de vlucht had ik en mijn projectgroep te horen gekregen dat we een ‘ NO GO’ voor ons projectvoorstel hadden gekregen, inclusief hartelijke mail dat we in het vliegtuig maar eens goed moesten gaan nadenken over of we wel door wilden gaan met de minor.. bullshit, het was gewoon echt onaardig en onterecht. Desalniettemin zijn Roos, Dede en ik maar in de KLM VIP Lounge gaan ontspannen, wat Dede weer goed had weten te regelen voor ons. Na wat gratis champagne en een lopend buffet hadden onze humeuren alweer een goede boost gehad en waren we klaar om te gaan. De vlucht duurde tien uur, wat voor mij geen probleem was aangezien ik tegenwoordig vluchten van 24 uur en busreizen van 16 uur gewend ben haha. Het was weer duidelijk te zien dat we met bijna 60 InHollanders in het vliegtuig aanwezig waren; een stel rondrennende pubers die niet stil kunnen blijven zitten en huilen om hun biertje, wat op een gegeven moment op was, waardoor ze nog vervelender werden. Onze Janneman/Mookie/begeleider (een man van ik schat in de 60, waar je zeker geen ruzie mee wilt krijgen) had lekker plaatsgenomen in the business class, dus die had nergens last van (ik geef hem groot gelijk).

Vrijdag 6 april om 09.30 uur lokale tijd kwamen we aan in Shanghai. De koffers ophalen en door de immigratiedienst komen vond ik wederom erg vlot gaan. Eenmaal buiten aangekomen zagen we dat onze bestelling alvast was aangekomen; het zonnetje! Het was echt top weer, dus een goed begin van onze reis. Vanaf het vliegtuig moesten we nog 1.5 uur in de bus zitten om bij de campus aan te komen. Ik wist niet wat ik meemaakte, het verkeer hier is een nog grotere drama dan het internet. Het maakt niet uit of het licht groen, oranje of rood is, alles rijdt massaal door en iedereen eist zijn voorrang. Banen hebben ze in principe wel, maar van het gebruik ervan hebben ze hier waarschijnlijk nog nooit gehoord. Er wordt gewoon overal tussen door geslipt, zelfs al sla je daarmee het spiegeltje van het andere voertuig eraf. En de toeter is hier helemaal noodzakelijk, die wordt namelijk minimaal 1 keer per vijf seconden gebruikt. Ik vind het allemaal erg bijzonder, maar op het moment dat ik keihard moet rennen voor mijn leven om de overkant van de straat te bereiken terwijl ik groen licht heb en ik gewoon even naar de supermarkt wil ’s ochtends, kan ik het toch echt niet laten om af en toe mijn middelvinger in de lucht te steken of ‘ erbaiwu’ (spreek uit; arbijwoe) oftewel klootzak te roepen.

Ja mensen, de dagen zijn hier keer op keer weer een groot avontuur. Zoals een van mijn huisgenoten in het stagehuis de stad Sydney weleens heeft omschreven, vind ik Shanghai ook veel weg hebben van de Efteling. Hier hebben we ons eigen kleine Volk van Laaf en voel ik mij de reus. De muziek die je overal hoort doet je denken aan het sprookjesbos. Het uitgaansleven lijkt op de Fata Morgana, vooral als je kijkt hoe de Chinese mannen met de dames omgaan (schandalig!). Voor de omgeving van de Fata Morgana kan je trouwens ook terecht bij een van de vele tempels. Tijdens een ritje in de taxi voel je je alsof je in de Python zit. De bekende Skyline of Shanghai, met de vele lichtjes en gebouwen in de vorm van wereldbollen, doet niet onder voor het uitzicht dat je in de Droomvlucht te zien krijgt. De studenten zijn allemaal gekleed en gedragen zich vaak als elfjarige (denk strikjes in het haar, twee staartjes, hello kitty kleding, brilletjes, gegiechel, etc.), dus aan kleine kindervriendjes ontbreekt het in dit amusementspark niet. In de wijk Pudong vind je moderne en enorme hotels met een prachtig uitzicht over de stad, zoals het gebouw met de decoratie van de Pagode (kroon-achtige uitkijktoren). In de stad reiden kleine treintjes om je van de ene kant van het park naar de andere kant te brengen. Ook is het Chinese eten altijd weer een groot avontuur hier, waarbij je zonder uitleg allemaal gerechten voorgeschoteld krijgt en het gevoel hebt dat Monsieur Cannibale hiervoor ingeschakeld was. De draak doet zich voor in de vorm van onze eigen Janneman en ook onze eigen Vliegende Hollanders zijn van de partij. De stad zelf is zo groot dat je het zonder moeite het Avonturen Doolhof kunt noemen. De insectenmarkt is meer een Pandanachtmerrie, dan een Pandadroom. Voor het Carnaval Festival hoef je alleen maar een Chinees toneelstuk te bezoeken. En mijn eigen kamer, die lijkt na een paar drankjes verrekt veel op Villa Volta. Welkom in pretpark Shanghai!

Aangezien vele mensen mijn Efteling stukje niet zullen begrijpen (helaas jongens, dan hebben jullie dus echt wat gemist in jullie jeugd), zal ik ook nog even een wat uitgebreider verslag doen over wat ik de afgelopen twee weken weer uitgespookt heb.. Na de busreis kwamen we aan bij het Shanghai International Center for Educational Exchange, onze verblijfsplaats in Shanghai. Het was dus totaal anders dan dat ik mij had voorgesteld. Als je tegen mij zegt dat we op een campus verblijven, dan zie ik een Amerikaanse serie voor me, waarbij de studenten in kleine kamertjes worden gepropt in een gang met alleen maar hetzelfde geslacht en een gezamenlijke badkamer aan het eind van de gang. Gelukkig had de organisatie van Expeditie InChina het wat rooskleuriger in gezien, we slapen namelijk per twee personen in een grote kamer, met televisie en internet, grote bedden, een grote vensterbank en een eigen badkamer inclusief bad. Echt heel relaxed! We slapen met alle bijna 60 studenten op de derde verdieping. Elke verdieping heeft een eigen dakterras, waarbij we onze al hebben uitgeroepen tot onze stamkroeg en al druk bezig zijn met voorbereidingen van feesten erop (zoals Koninginnedag!!).

Na de welkomstlunch (rijst, hoe verassend) kregen we een rondleiding op de campus van de Shanghai Normal University, vijf minuutjes van ons hotel af. Het zag er allemaal echt prima uit, heel veel parken, winkels, restaurants en sportparken. Iedere opleiding heeft volgens mij zijn eigen gebouw. Wij krijgen les in het International Student Center dat helemaal aan het begin van de campus staat. ’s Avonds hebben we alleen nog maar een biertje op het dakterras gedronken en een welkomstdiner in het hotel gehad.

De weekenden staan volgeboekt met excursies. Zo hebben we de eerste zaterdag een rondleiding door ‘Het Verdwenen China’ gehad, waarbij we door een soort sloppenwijken trokken, waar oude mannetjes Mahjong aan het spelen waren met van die steentje en door parken gingen wandelen, waar de Chinezen massaal zingen, dansen en vechtsporten aan het beoefenen waren. Allemaal erg indrukwekkend, maar ik blijf die Chinezen een apart volk vinden. Ik snap best dat je ze niet onbeschoft, onverzorgd en vies kunt noemen als dat is wat bij hun cultuur past, maar non stop heel hard lopen roggelen, mensen letterlijk omver duwen, een gat in kinderen hun broek maken zodat ze kunnen toiletteren overal en altijd en zo erg uit je bek stinken dat ik spontaan over mijn nek ga, gaat me dan wel heel erg ver. Maar om terug te komen op de excursie, we eindigde bij de fake market. Na een paar keer in Turkije te zijn geweest, vond ik dat natuurlijk niet meer bijzonder, dus ik was snel weer weg. Zondag zijn we door de Franse concessiewijk gaan wandelen. Dit is een wijk die helemaal in de Franse stijl gebouwd is. Ook hebben we het huis van Sun Yatzen (belangrijk persoon uit de Chinese geschiedenis) en het museum van de Chinese Communistische Partij bezocht. Aan het einde gingen we alweer naar een soort grote overdekte markt, waar ik van die armbandjes, die ik van elke plek waar ik geweest ben meebreng, heb gekocht. Afgelopen zaterdag zijn we naar Hangzhou, een traditioneel Chinees dorpje, geweest. Hier hebben we met een bootje over het West Lake gevaren, wat een hele mystieke uitstraling had, omdat het zo mistig op het meer was en je in de verte vaag Chinese torens op eilandjes en bergen kon zien. Ook hebben we gewandeld door theeplantages waar de eerste thee van het jaar (DUUR!) geoogst werd. Na een zware dag konden we toen 1.5 uur op de bus wachten omdat meneer de buschauffeur het niet kon vinden.. Onze reactie was dan ook; “Hey buschauffeur, we gaan je busje slopen!” (liedje). Zondag hadden we een optionele excursie, maar uiteraard is deze bikkel mee gegaan. We zijn eerst naar de Confucius tempel gegaan, waar een boekenmarkt werd gehouden. Daarna zijn we naar de insectenmarkt geweest, wat ik een onwijze gruwel vond aangezien niet alleen insecten, maar ook bijvoorbeeld konijntjes en kuikentjes in kleine hokjes bovenop elkaar geplaatst werden. En als laatst zijn we nog over de antiekmarkt gaan struinen. Dit weekend gaan we een heel weekendje weg. Zaterdag moeten we al om 05.00 uur naar de metro, waarna we met de trein naar Nanjing reizen. Iets wat in ieder geval niet kan ontbreken aan alle excursies is een bezoek aan ons geliefde Starbucks, hoe bedoel je; cultuurbarbaren?! Al moet ik zeggen dat het niet kan tippen aan de hazelnoot of vanille latte van mijn momma, maar toch.. ik krijg mijn cafeïne weer binnen haha.

Onze doordeweekse dragen zijn net zo druk gevuld als de weekenden. Maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag hebben we colleges. Woensdag hebben we projectdag. De ochtenden beginnen met een 2.5 uur durende les Mandarijns. Dankzij een kort mondeling is de groep in twee groepen gesplitst bestaande uit ‘de dummies’ en ‘de genieën’.. De dummies krijgen huiswerk, want dat hebben ze hard nodig, de genieën niet.. drie keer raden waar ik bij zit, hehe. Tijdens de lessen Mandarijn wordt alles weer herhaald wat we al in Nederland hebben geleerd, maar misschien is dat ook maar beter ook (oef, mondeling). Wel doen we allerlei leuke spelletjes in de lessen, wat het een stuk leuker en dragelijker maakt. We krijgen hierbij les van Chinese studenten. ’s Middags volgens we een masterclass, hebben we een workshop of gaan we op bedrijfsbezoek. Zo hebben we al workshops gehad in kaligrafie en marschall arts. Masterclasses worden tot nu toe gegeven door internationale business mannetjes, arrogante regisseurs, Nederlandse journalisten of Chinese leraren van de Universiteit. Neem bijvoorbeeld Steven Weathers, een Amerikaanse leraar op de Shanghai Normal University, die ook nog eens acteur en regisseur is. De les zou over Chinese media gaan, maar eigenlijk ging het meer over zijn eigen oh-zo-geweldige leven en dat hij met Jackie Chan heeft samengewerkt.. wow.. NOT! Zoals een klasgenoot al zei; ‘ Jackie Chan maakt hier voor werkelijk waar alles reclame, van wc papier tot maandverband’. Andere onderwerpen van masterclasses zijn bijvoorbeeld de Chinese wetgeving, reclame maken en bedrijven opzetten in China, moderne en traditionele Chinese kunst. De lessen zijn zo divers doordat de bijna 60 studenten die aan deze Expeditie InChina deelnemen heel veel verschillende studies doen, zoals rechten, vrijetijdsmanagement, communicatie, vastgoed, international business, lerarenopleiding, toerisme, etc. We hebben tussen de colleges door 2.5 uur pauze, waarin we gaan lunchen en de studenten interviewen voor ons onderzoek. Inmiddels hebben we daar een ‘GO’ voor behaald, dus momenteel even geen stress meer. Ik heb ook het gevoel dat we heel erg voorlopen op de andere projectgroepen, we zijn al bijna klaar met de interviews. Als bedrijfsbezoek zijn we alleen nog maar naar het Nederlands consulaat (soort ambassade) geweest. Echter was dit ontzettend saai en hadden we echt niet perse onze nette pakken en jurkjes aan hoeven doen.

De groep van Expeditie InChina is trouwens onwijs leuk. Eerst had ik wat vooroordelen over mensen, maar het grootste gros is gewoon super gezellig. In mijn vrije tijd hang ik vooral rond op het dakterras, waar het altijd wel gezellig is. Ook het nachtleven is hier top. Voor tien eurootjes kan je in clubs onbeperkt drinken. De clubs die we tot nu toe gezien hebben waren niet heel groot, maar wel heel mooi. Alles doet eigenlijk denken aan westerse clubs; de uitstraling, de muziek, etc. Alleen op het gebied van mode kunnen de mensen hier wel wat advies gebruiken. Ook is het elke keer weer raar om een club binnen te lopen en het vol met Chinezen te zien. Wel hebben we al veel Nederlanders ontmoet, want tja.. die zitten ook overal he. Vorige week woensdag gingen we naar een karaokebar (ik heb mijn roeping eindelijk gevonden!). Het is niet zoals wij ons dat voorstellen. Het was in een hotel waarbij onze groep een privé kamer met lounge en drankjes kreeg. Je kon binnen die kamer zelfs alles regelen. Zoals de meesten wel zullen verwachten, was ik natuurlijk de hele avond niet weg te slaan bij de microfoon, maar gelukkig waren daar er drie van.

Het Chinese eten bevalt me nog steeds goed, al is het soms wel een beetje vreemd en heb je het grootste gedeelte van de tijd geen idee wat je aan het opeten bent (ja, het is dus anders dan in Nederland). Zo heb ik laatst kwal geproefd, wat toch best lekker was. Het eten is of echt heel lekker, of echt heel vies.. een middenweg kennen ze hier blijkbaar dus niet. Veel mensen zijn het Chinese eten al helemaal zat, maar dan denk ik; ‘Wat had je dan verwacht?’. Mij hoor je niet klagen in ieder geval. Toch ben ik af en toe ook wel erg blij met het westerse restaurant Sarah op de campus, de KFC om de hoek van het hotel, de Mexicaan waar je onbeperkt kan eten en drinken, het tapas restaurant(waar ik echter nog niet geweest ben) en de bezorgdienst van de McDonalds (ja, ze bezorgen hier echt, zelfs op ons dakterras!).

Iets waar ik nog steeds niet aan kan wennen, zijn de toiletten. Ja, ik zie dat gat in de grond wel, maar wat moet ik ermee?! Ik dank iemand al op mijn knieën dat diegene er in ieder geval voor gezorgd heeft dat er een normale toilet op mijn hotelkamer zit. Toch ben je verplicht dat gat in de grond te gebruiken, want het is overal; in de clubs, in de restaurants, in de winkelcentrums, op school.. Ik begin het wel steeds meer onder de knie te krijgen, net als met stokjes eten trouwens (weer heel iets anders haha).

Het weer is hier, net als in Nederland, erg wisselvallig. De eerste dagen was het ontzettend warm en mooi weer. Daarna werd het weer wat slechter met regen. Toen in het weekend weer top weer. En nu weer wat kouder met af en toe regen. Toch is het nooit echt kou, terwijl ik hoorde dat het bij jullie weer aan het vriezen was. Maandag wordt het hier 25 graden, dus daar kijken we allemaal erg naar uit (Opblaaszwembadje en BBQ'tje op het dakterras en goooo!).

Het is een erg druk schema, maar mijn toverwoord (‘powernappen’) helpt me er wel doorheen! Nu ik het zeg, daar is het nu toch echt tijd voor! Ik ga proberen zo om de twee weken weer een blogje te plaatsen als alles mee zit en mijn inspiratie mij niet in de steek laat. Zoals jullie misschien al gehoord hebben van mijn mama, kan ik niet op facebook in China en heeft mijn whatsapp het momenteel begeven, maar via de mail ben ik goed bereikbaar. Wederom bedankt voor alle steun en alle lieve berichtjes vorige keer, geweldig dat jullie mijn avonturen nog steeds volgen!

Tot snel en heel veel liefs!
Xxxx Denise