Having the time of my life!
Door: denisetakesovertheworld
Blijf op de hoogte en volg Denise
13 Augustus 2011 | Australië, Airlie Beach
Goeeeeeeeeeeiuhmorguhhhhh regenachtig Nederland!
Eindelijk heb ik weer even de mogelijkheid en de tijd om een blogje te plaatsen, wat ik ook wel weer erg leuk vind om te doen (misschien moet ik toch ook maar iets met journalistiek gaan doen na deze opleiding). Ik zit momenteel in Airlie Beach, in een resort hostel met allemaal schattige bungalows en (vooral belangrijk) gratis internet!
Ik moet zeggen, jullie vermaken mij ook erg met jullie reacties (vooral jij, poppa). Ik heb stuk gelegen in mijn eentje in een kamer vol mensen. En nee, dat lijkt niet raar. Het voelt erg goed om te weten dat er thuis mensen zijn die van me houden, me volgen en er voor me zullen zijn wanneer ik weer terug kom, thank you guys! Ik mis iedereen natuurlijk wel, maar zoals ik al zei, ik doe zoveel leuke dingen, heb zoveel nieuwe ervaringen opgedaan en leer zoveel nieuwe mensen kennen, dat ik haast geen tijd heb om bij thuis stil te staan. Toch spreken alle lieve woorden me heel erg toe. Ik wou dat jullie er allemaal bij konden zijn om deze geweldige levenservaring met mij te delen!
Om maar te beginnen met alle vragen te beantwoorden; ik moet jullie helaas teleurstellen, want ik heb NOG geen foto's heb van maddy (madison). Maarrrr wees gerust, aangezien ik zeker van plan ben terug naar Surfers Paradise te gaan (wanneer weet ik nog niet), dus die foto's komen er zeker! En hij komt misschien volgende zomer naar Nederland. En de tijgerfoto's, die heb ik helaas ook nog steeds niet, dus ik heb de hoop al opgegeven. Gelukkig heb ik een aantal foto’s van de tempel met de tijgers en de monnik (zonder mezelf) op mijn telefoon staan.
Ik ben ook niet echt moe ondanks de lange dagen, ook daar heb ik geen tijd voor om bij stil te staan. Wel is mijn oriëntatie vermogen op het gebied van tijd aardig aangetast. Ik moet er momenteel bij stil staan om na te denken over welke dag het is. De tijd gaat veel te snel, ik wou dat ik hem kon stil zetten of alles opnieuw kon beleven!
Wat betreft het weer, het is hier inderdaad heerlijk. Vele Aussie’s zeuren erover en zeggen dat dit nog een koude winter is, maar ik noem het tropisch; tussen de 25 en 30 graden en geen wolkje aan de lucht. Eergisteren voor het eerst een uurtje regen gehad terwijl ik in de bus zat. Gedurende 5 minuten van die regen begon het te hagelen. Hagelstenen ter grote van gehaktballen kwamen uit de lucht vallen. Ik wist niet wat ik mee maakte, maar gelukkig zat ik in de bus. En dan zeuren wij normaal gesproken in Nederland. Ik weet trouwens niet welke debiel de animatiefilm “Het regent gehaktballen”, of iets in die trant van, heeft verzonnen, maar dat is niet grappig! Ik doe me best jongens, om die sunshine jullie kant op te sturen, maar ik denk dat ie erg gehecht is geraakt aan mij en hier voorlopig nog even blijft rondhangen! Al moet ik zeggen dat het ’s nachts behoorlijk afkoelt.
Ik wou speciaal even reageren op mijn geliefde superdad; jouw reactie deed me werkelijk over de grond rollen van het lachen (al snap ik dat 'blebleblaah' niet helemaal, maar dat zal wel met één van jouw beperkingen te maken hebben). Trouwens, ik dacht dat ze jou altijd meer weg vonden hebben van Geer i.p.v. Goor? Ik begin zelfs al in het Engels te denken, dus het wordt inderdaad pretty scary! Ofcourse, de polonaise, met alle vijf mensen die in de bus zaten. Tja, het is laag seizoen. Al was het in de bus gisteren wel erg druk. En vind je het gek van de winkel, ik was immers "het sterretje", dus die zullen ze allemaal missen! In elk stadje mijn eigen schatje? Dat vind ik nog niet zo'n gek idee! De pannenkoeken komen tegenwoordig mama’s strot uit ofniet? Tijd dat ze er een bistro van maken. Het is niet erg om elke keer met andere mensen op een kamer te zitten, iedereen zit in hetzelfde schuitje en is erg aardig. Die badmuts lijkt me niet zo'n goed idee, walvissen zijn niet mijn type. Ik hou toch meer van wildere types, tasmanian devils bijvoorbeeld, maar daar ben ik het type weer niet voor, niet genoeg haargroei (maar ik maak altijd nog meer kans bij hen dan jij hehe). Je zult genieten van de foto’s, ik had er 100 maar die heb ik maar niet allemaal geupload.
En Nancy, zeker dat wij volgend jaar helemaal los gaan tijdens de Gay Parade! Denk inderdaad maar aan die mooie oude tijden, daar denk ik ook aan als ik me even alleen voel. Hoe was Goudenpijl voor iedereen die gegaan is? Heb ik nog wat gemist? Blijf me op de hoogte houden jongens, want ik ben ook erg nieuwsgierig naar wat daar allemaal gebeurt! Nog gefeliciteerd, Daaan!! Sjorrie, had geen internet =(, maar heb zeker wel aan je gedacht!
Om verder te gaan met mijn blog; na een duik in het zwembad te hebben genomen in mijn hostel in Brisbane zondag, kwam ik erachter dat ik een tour verkeerd geboekt had. De tour naar Moreton Island zou namelijk die zelfde dag dat ik aankwam hebben moeten plaatsvinden (wat sowieso niet kon), maar ik dacht dat ie pas maandag was. Die heb ik dus gemist en ik probeer er nog steeds achter aan te gaan om mijn geld terug te krijgen. Nouja ik moest leren om met tegenslagen om te gaan, dus “No worries”, zoals ze hier zeggen. Daarna ben ik met Lilly (uit Engeland) sushi wezen eten, in een bar waar de bordjes met sushi rond te tafel draaien. Het was haar laatste avond in Australië, dus dat moest gevierd worden. We zijn ons gaan omkleden en naar de bar in het hostel gegaan. Er zijn enorm veel Canadese en Ierse mensen hier, maar iedereen is wel erg gezellig. Collin (uit Canada) ging met Lilly en mij mee uit. We zijn eerst naar de Down Under Bar gegaan, waar we al gelijk de grootste lol hadden; we hebben op de tafel staan dansen, weer nieuwe mensen leren kennen en het spel “Never had I ever…” met hun gespeeld. Daarna gingen we naar de club Victory, waar Collin niet in kwam, omdat ie slippers droeg. Elke keer als zo’n situatie voorkwam, maakte Lilly en ik onze excuses naar diegene die wat over Collin zei en zeiden we; ”He can’t help it, he’s from Canada!”, alsof dat betekent dat je een of andere debiel bent ofzo. Of we verzonnen iets over Amerika, Canadezen haten het namelijk om met Amerikanen te worden vergeleken blijkt. Mensen moesten daar elke keer vet erg om lachen, behalve Collin hehe. Collin ging dus terug naar het hostel en Lilly en ik gingen naar de club, waar je tien dollar voor een kan met een mixje betaald, waar je 4 drankjes uit haalt en wat vrij goedkoop is hier. Te goedkoop, want ik werd met een behoorlijk kater wakker de volgende dag. Maar het was het waard, want het was een TOP avond. Alles hier is trouwens behoorlijk duur, maar volgens Madison verdienen de mensen hier ook meer, vandaar.
De volgende dag (maandag 8 augustus) zijn Lilly en ik naar het stadsstrand en de botanical garden gegaan, wat beide erg mooi was. Eindelijk een beetje een relaxed dagje, haast niks doen. Daar verlangde ik ook wel even naar. Lilly is die avond om 9 uur naar Fiji vertrokken, wat ik enorm jammer vond. Ik ben toen maar mijn kleren gaan wassen, want daar werd het tijd voor. Daarna nog ff met mamsie op de msn geklept en toen gaan slapen.
Dinsdag 9 augustus stond ik vroeg op om met de bus naar Maroochydore te gaan en vanaf daar naar Mooloolaba. Ik ging "Underwater World" bezoeken, wat op zich niet zo heel bijzonder was, maar wat ik daar ging doen wel. Ik heb namelijk gezwommen met de zeehonden. Het was een fantastische ervaring. Ze zijn enorm zacht en speels! Het was wel raar om in zo'n groot bassin te moeten zwemmen en met je duikbril op niet te kunnen zien waar ze vandaan komen. Daarna heb ik 2.5 km met mijn backpack naar de bus gelopen (ik dacht dat het wel mee viel). Ik kan nu al niet wachten om mijn backpack voor een paar dagen niet onder ogen te hoeven komen! Wat in Cairns eindelijk haat gebeuren. Onderweg heb ik wel lekker van het uitzicht op het strand en de eilanden genoten. De bus bracht me naar Noosa Heads. Het scheelt dat sommige hostels shuttle busjes hebben die je komen ophalen van de bus transit. Ik was kapot van de hele dag, dus ben ik maar even in de bar gaan zitten en toen naar mijn kamer gegaan. Ik zit hier met twee meiden samen; Jessica uit Duitsland en Kat uit Melbourne. We hebben gister avond nog lang lopen kletsen, dus dat was ook erg gezellig.
Woensdag 10 augustus ben ik naar de Australia Zoo, de dierentuin van Steve Irwin, geweest. Het was niet erg groot, maar het was wel een erg mooie ervaring. Ik sta op de foto met een koala, een alligator en een soort van grote leguaan (die werkelijk een derde oog heeft, bovenop zijn hoofd). Koala’s laten een soort geur vanonder hun kin op dingen achter, om die dingen daardoor te claimen. Natuurlijk was ik weer de Sjaak, dus ik zat lekker onder de Koala smurrie. De verzorgster zei op de meest vrolijk toon: “Now you’re Slater’s for the whole day!”. Slater? Ja, zo heet die Koala ook nog is een keer. Nou daar mag ik dus blij mee zijn... Ook heb ik de zogeheten `encounters` gedaan, waarbij je in het verblijf van een diersoort mag en ze mag vertroetelen, voeren en met ze op de foto mag. Ik heb er twee gedaan; één met de tortoises (reuze schildpadden) en één met de wombats. Daarnaast heb ik voer gekocht waarmee je de kangaroos, die loslopen in de Roo Heaven, kon voeren. Ik snap niet dat ze zo gevaarlijk schijnen te zijn, ze zijn lui en onwijs schattig! De shows vielen me een beetje tegen, aangezien je wel een beetje het Steve Irwin niveau verwacht. Je kan wel zien dat de dierentuin van hem is, overal hangen foto’s en staan monumenten van hem en in de pick-up bus draaien ze zelfs non-stop films van hem. Om vier uur werd ik weer door de bus opgepikt. Maar goed ook, want ik had wel genoeg HUGEEEEEE things gezien voor die dag (om het maar met Stevie af te sluiten, he mam). ’s Avonds heb ik “Bridesmaids” in de lounge gekeken met Kat.
Op donderdag 11 augustus besloot ik de stoute schoenen aan te trekken. Ze verhuurde gratis surfplanken in het hostel, dus besloot ik een gokje te gaan wagen. Ze moesten me weer zo nodig de grootste surfplank geven, maar afijn. Op het strand aangekomen, wist ik niet of ik er wel goed aan gedaan had om dit te doen. Ik heb nog nooit surfles gehad en de golven waren nog aardig hoog. Maar toen dacht ik bij mezelf; “Kom op, ben jij nou diegene die alles durft, wat heb je met haar gedaan? En goooo!”. Het eerste kwartier wist ik niet eens hoe ik ooit tegen de golven in kon zwemmen om verder de zee in te komen. Toen ik dat inmiddels onder de knie had, begon ik een beetje te stuntelen. Dit was niet zo makkelijk als dat ik gedacht had. Als ik eerlijk ben, weet ik nu hoe het voelt om in een wasmachine te zitten. Maaaaar na een halfuur oefenen, kon ik in ieder geval met mijn knieën op mijn surfplank blijven zitten als er een hoge golf aankwam. Een uur (en nog meer blauwe plekken) verder, lukte het me eindelijk om te blijven staan. Het zag er niet geweldig uit, maar ik stond! Ik was best trots op mezelf, al zal ik nooit wereldkampioen worden haha.
Na 1.5 uur ging ik terug naar het hostel om even snel te ontbijten en toen weer de bus in te gaan; van Noosa Heads naar Hervey Bay. Ook daar was weer een shuttle busje van de bus transit naar het hostel. Het hostel bestond uit 8 appartementen, die er net uitzagen als rijtjeshuizen, met beneden elk hun eigen keuken en lounge en boven de slaap- en badkamers. Ik ben eerst naar de pier gelopen, die zich erg ver over de zee strekt. Het was mooi om over de hele oceaan uit te kijken en in de verte de bliksem die boven een eiland hing te zien. Daarna ben ik Chinees wezen eten op de boulevard en nog even naar een pub gegaan, waar haast weer alleen Ierse mensen waren, die ik behoorlijk irritant begin te vinden. Terug in het hostel heb ik nog even met twee meiden uit Frankrijk lopen kletsen en tv gekeken, naar een Australische verborgen camera show en naar Law & Order (tenminste iets vertrouwds).
Vrijdag 12 augustus werd ik opgehaald voor een Whale Watch Tour. Toen ik klein was, was ik geobsedeerd door de oceaan en met name door walvissen en dolfijnen. Nu zou ik dan eindelijk walvissen in het echt gaan zien! Ik had me er niet veel van voorgesteld, omdat je ook weleens hoort dat ze tijdens sommige tours helemaal niet gezien worden of erg slecht. Maar het steeg boven mijn verwachtingen uit. Ik had een goed plekje vooraan de boot veroverd. Gelukkig waren er ook maar zo’n 30 passagiers op het schip. Het personeel van het schip vertelden door een microfoon van alles over de Humpback Whales die langs de Australische kust komen en er stonden een paar mannen langs verschillende kanten van de boot op uitkeek. Na een halfuur kwam daar dan eindelijk het eerste signaal; twee jonge walvissen. Ze zwommen op zo’n 50 meter van de boot, naast een klein research bootje. Je moest is zien hoe snel mensen kunnen rennen als iemand schreeuwt; “WHALESSSS! ON 10 O’CLOCK, LEFTSIDE OF THE FRONT!”. Gedurende de gehele trip heeft trouwens iedereen van de ene naar de andere kant van het schip gerend, het was één grote chaos. Slimme ik, bleef elke keer weer naar het midden gaan, zodat ik de eerste was die een sprint naar een kant toe kon trekken (behalve dan de mensen die toevallig al aan die kant stonden). Na een halfuur bij de kleine walvissen te hebben gevaren (die niet zo dichtbij kwamen), voer de boot verder om andere walvissen te spotten. Het duurde weer maar een halfuur voordat we de volgende zagen; twee grote walvissen die waarschijnlijk aan het paren waren. Toen de boot de juiste koers had, kwamen de walvissen al snel naar ons toe. Ze zijn nog nieuwsgieriger naar ons, dan wij naar hen. Het was geweldig om te zien, al kwamen deze walvissen ook niet dichter dan 20 meter bij de boot, dus besloot het personeel weer verder te varen. Op de laatste plek waar we stil lagen, kwamen er ineens van alle kanten walvissen naar de boot toe zwemmen. Wel vijf enorme tegelijk, met dolfijnen die om hen heen zwommen. Ik weet niet of het was omdat de walvissen zich beter op hun gemak voelden in een grote groep, maar ze kwamen zo ongelofelijk dichtbij. Ze zwommen 2 meter langs de boot en onder de boot door. Het hele schip werd gek! Ik had deze ervaring niet willen missen, wat een prachtige dieren zijn dat!
Na de tour had ik nog genoeg tijd over voordat mijn bus ging. Daarom besloot ik een kajak te huren en langs de baai te gaan varen. Ook dit was top, aangezien de dolfijnen zo dicht langs je zwommen, dat je ze bijna kon aanraken. Helaas heb ik hier geen foto’s van, want de kajak werd zo nat van het roeien dat ik niks heb meegenomen. Om 20.55 uur zou de bus van Hervey Bay naar Airlie Beach, echter kwam de bus een uur later. Greyhound weer he, en dan hebben ze wel het lef om te zeggen dat je 20 minuten voor de tijd die op het schema staat moet komen. Dit was de eerste nacht die ik in de bus zou spenderen. Het was behoorlijk koud, dus erg goed geslapen heb ik niet. En de buschauffeur moet natuurlijk om de zoveel tijd een half uur stoppen en dan moet iedereen, ondanks dat je ligt te slapen, de bus uit. Uiteindelijk kwamen we drie uur later aan in Airlie Beach en had ik de pick-up van mijn volgende activiteit gemist. Gelukkig kon ik de latere pick-up nog nemen, dus ging ik snel inchecken bij het hostel, lunchen en toen mee met de pick-up. Ik ging namelijk SKYDIVENNN! Twee Engelse jongen, die het ook gingen doen en samen met mij in het vliegtuig zaten, vonden het allemaal zo fantastisch en geweldig. En ik, ik kneep hem toch wel een beetje. Uiteindelijk heb ik het natuurlijk gewoon gedaan. Een meisje die ik er voor sprak, en die al voor mij was geweest, zei dat ze alleen de vlucht in de helikopter naar het punt dat je moet springen eng vond, het skydiven zelf niet. Ik vond dat helemaal niet zo, de vlucht ging erg goed; de jongens waren grapjes aan het maken, de skydivers stelden me gerust en het uitzicht was just amazing! Ik ging namelijk skydiven boven de Whitsunday Islands, prachtige zandeilanden in de oceaan gelegen in het Great Barrier Reef. Toen kwam het moment dat we moesten springen… De deur ging open en ik hing buiten… Ik kon niet meer terug. De skydiver liet ons vallen en het leek wel of we 100 keer op zijn kop draaiden door de lucht. Het gevoel dat je valt, die angst, geeft zo’n geweldige kick. De freefall duurde maar 35 seconden, maar het leek wel een uur. Toen de parachute open ging, voelde ik dat mijn teugels een stukje losser gingen. Dat was het moment dat ik even dacht dat ik te pletter zou storten. Het hoorde er bij, maar dat was mij niet verteld. Op een gegeven moment gaf de skydiver de teugels van de parachute in mijn handen en mocht ik sturen. Heerlijk was dat, rondjes draaien in de lucht, met onder je zo’n mooi landschap. Ik had dit never nooit willen missen! Echter was één van de jongens, die ervoor nog zo enthousiast en stoer was geweest, helemaal niet lekker geworden gedurende de sprong. Natuurlijk kunnen jullie ook meegenieten, want er zijn foto’s en een dvd van gemaakt, maar daar moeten jullie nog even op wachten!
Wat ik vandaag nog ga doen, weet ik nog niet. Het uitgaansleven schijnt hier leuk te zijn. Ik mag in ieder geval een gratis pint bier ophalen bij het café naast mijn hostel, omdat ik geskydived heb. Daar kan ik me nog wel even mee vermaken haha. Morgen ga ik met een speedboot naar de Whitsunday Islands toe en ga ik snorkelen. ’s Avonds alweer in de bus slapen en op naar Cairns, om daar mijn PADI (duik brevet) te gaan halen!
Dat was het voor nu weer even (ik zeg; meer dan genoeg toch!). Hou me op de hoogte van wat er in Nederland met mijn lieve familie en vrienden gebeurd! Ik sluit af met één van mijn legendarische teksten (met dank aan Tessa); “Ik PAK ze!” En zoals ze in Aussie zeggen; “See ya doll/sweety!”.
Heeeeel veel dikke knuffs en kusjes!
Denise
Eindelijk heb ik weer even de mogelijkheid en de tijd om een blogje te plaatsen, wat ik ook wel weer erg leuk vind om te doen (misschien moet ik toch ook maar iets met journalistiek gaan doen na deze opleiding). Ik zit momenteel in Airlie Beach, in een resort hostel met allemaal schattige bungalows en (vooral belangrijk) gratis internet!
Ik moet zeggen, jullie vermaken mij ook erg met jullie reacties (vooral jij, poppa). Ik heb stuk gelegen in mijn eentje in een kamer vol mensen. En nee, dat lijkt niet raar. Het voelt erg goed om te weten dat er thuis mensen zijn die van me houden, me volgen en er voor me zullen zijn wanneer ik weer terug kom, thank you guys! Ik mis iedereen natuurlijk wel, maar zoals ik al zei, ik doe zoveel leuke dingen, heb zoveel nieuwe ervaringen opgedaan en leer zoveel nieuwe mensen kennen, dat ik haast geen tijd heb om bij thuis stil te staan. Toch spreken alle lieve woorden me heel erg toe. Ik wou dat jullie er allemaal bij konden zijn om deze geweldige levenservaring met mij te delen!
Om maar te beginnen met alle vragen te beantwoorden; ik moet jullie helaas teleurstellen, want ik heb NOG geen foto's heb van maddy (madison). Maarrrr wees gerust, aangezien ik zeker van plan ben terug naar Surfers Paradise te gaan (wanneer weet ik nog niet), dus die foto's komen er zeker! En hij komt misschien volgende zomer naar Nederland. En de tijgerfoto's, die heb ik helaas ook nog steeds niet, dus ik heb de hoop al opgegeven. Gelukkig heb ik een aantal foto’s van de tempel met de tijgers en de monnik (zonder mezelf) op mijn telefoon staan.
Ik ben ook niet echt moe ondanks de lange dagen, ook daar heb ik geen tijd voor om bij stil te staan. Wel is mijn oriëntatie vermogen op het gebied van tijd aardig aangetast. Ik moet er momenteel bij stil staan om na te denken over welke dag het is. De tijd gaat veel te snel, ik wou dat ik hem kon stil zetten of alles opnieuw kon beleven!
Wat betreft het weer, het is hier inderdaad heerlijk. Vele Aussie’s zeuren erover en zeggen dat dit nog een koude winter is, maar ik noem het tropisch; tussen de 25 en 30 graden en geen wolkje aan de lucht. Eergisteren voor het eerst een uurtje regen gehad terwijl ik in de bus zat. Gedurende 5 minuten van die regen begon het te hagelen. Hagelstenen ter grote van gehaktballen kwamen uit de lucht vallen. Ik wist niet wat ik mee maakte, maar gelukkig zat ik in de bus. En dan zeuren wij normaal gesproken in Nederland. Ik weet trouwens niet welke debiel de animatiefilm “Het regent gehaktballen”, of iets in die trant van, heeft verzonnen, maar dat is niet grappig! Ik doe me best jongens, om die sunshine jullie kant op te sturen, maar ik denk dat ie erg gehecht is geraakt aan mij en hier voorlopig nog even blijft rondhangen! Al moet ik zeggen dat het ’s nachts behoorlijk afkoelt.
Ik wou speciaal even reageren op mijn geliefde superdad; jouw reactie deed me werkelijk over de grond rollen van het lachen (al snap ik dat 'blebleblaah' niet helemaal, maar dat zal wel met één van jouw beperkingen te maken hebben). Trouwens, ik dacht dat ze jou altijd meer weg vonden hebben van Geer i.p.v. Goor? Ik begin zelfs al in het Engels te denken, dus het wordt inderdaad pretty scary! Ofcourse, de polonaise, met alle vijf mensen die in de bus zaten. Tja, het is laag seizoen. Al was het in de bus gisteren wel erg druk. En vind je het gek van de winkel, ik was immers "het sterretje", dus die zullen ze allemaal missen! In elk stadje mijn eigen schatje? Dat vind ik nog niet zo'n gek idee! De pannenkoeken komen tegenwoordig mama’s strot uit ofniet? Tijd dat ze er een bistro van maken. Het is niet erg om elke keer met andere mensen op een kamer te zitten, iedereen zit in hetzelfde schuitje en is erg aardig. Die badmuts lijkt me niet zo'n goed idee, walvissen zijn niet mijn type. Ik hou toch meer van wildere types, tasmanian devils bijvoorbeeld, maar daar ben ik het type weer niet voor, niet genoeg haargroei (maar ik maak altijd nog meer kans bij hen dan jij hehe). Je zult genieten van de foto’s, ik had er 100 maar die heb ik maar niet allemaal geupload.
En Nancy, zeker dat wij volgend jaar helemaal los gaan tijdens de Gay Parade! Denk inderdaad maar aan die mooie oude tijden, daar denk ik ook aan als ik me even alleen voel. Hoe was Goudenpijl voor iedereen die gegaan is? Heb ik nog wat gemist? Blijf me op de hoogte houden jongens, want ik ben ook erg nieuwsgierig naar wat daar allemaal gebeurt! Nog gefeliciteerd, Daaan!! Sjorrie, had geen internet =(, maar heb zeker wel aan je gedacht!
Om verder te gaan met mijn blog; na een duik in het zwembad te hebben genomen in mijn hostel in Brisbane zondag, kwam ik erachter dat ik een tour verkeerd geboekt had. De tour naar Moreton Island zou namelijk die zelfde dag dat ik aankwam hebben moeten plaatsvinden (wat sowieso niet kon), maar ik dacht dat ie pas maandag was. Die heb ik dus gemist en ik probeer er nog steeds achter aan te gaan om mijn geld terug te krijgen. Nouja ik moest leren om met tegenslagen om te gaan, dus “No worries”, zoals ze hier zeggen. Daarna ben ik met Lilly (uit Engeland) sushi wezen eten, in een bar waar de bordjes met sushi rond te tafel draaien. Het was haar laatste avond in Australië, dus dat moest gevierd worden. We zijn ons gaan omkleden en naar de bar in het hostel gegaan. Er zijn enorm veel Canadese en Ierse mensen hier, maar iedereen is wel erg gezellig. Collin (uit Canada) ging met Lilly en mij mee uit. We zijn eerst naar de Down Under Bar gegaan, waar we al gelijk de grootste lol hadden; we hebben op de tafel staan dansen, weer nieuwe mensen leren kennen en het spel “Never had I ever…” met hun gespeeld. Daarna gingen we naar de club Victory, waar Collin niet in kwam, omdat ie slippers droeg. Elke keer als zo’n situatie voorkwam, maakte Lilly en ik onze excuses naar diegene die wat over Collin zei en zeiden we; ”He can’t help it, he’s from Canada!”, alsof dat betekent dat je een of andere debiel bent ofzo. Of we verzonnen iets over Amerika, Canadezen haten het namelijk om met Amerikanen te worden vergeleken blijkt. Mensen moesten daar elke keer vet erg om lachen, behalve Collin hehe. Collin ging dus terug naar het hostel en Lilly en ik gingen naar de club, waar je tien dollar voor een kan met een mixje betaald, waar je 4 drankjes uit haalt en wat vrij goedkoop is hier. Te goedkoop, want ik werd met een behoorlijk kater wakker de volgende dag. Maar het was het waard, want het was een TOP avond. Alles hier is trouwens behoorlijk duur, maar volgens Madison verdienen de mensen hier ook meer, vandaar.
De volgende dag (maandag 8 augustus) zijn Lilly en ik naar het stadsstrand en de botanical garden gegaan, wat beide erg mooi was. Eindelijk een beetje een relaxed dagje, haast niks doen. Daar verlangde ik ook wel even naar. Lilly is die avond om 9 uur naar Fiji vertrokken, wat ik enorm jammer vond. Ik ben toen maar mijn kleren gaan wassen, want daar werd het tijd voor. Daarna nog ff met mamsie op de msn geklept en toen gaan slapen.
Dinsdag 9 augustus stond ik vroeg op om met de bus naar Maroochydore te gaan en vanaf daar naar Mooloolaba. Ik ging "Underwater World" bezoeken, wat op zich niet zo heel bijzonder was, maar wat ik daar ging doen wel. Ik heb namelijk gezwommen met de zeehonden. Het was een fantastische ervaring. Ze zijn enorm zacht en speels! Het was wel raar om in zo'n groot bassin te moeten zwemmen en met je duikbril op niet te kunnen zien waar ze vandaan komen. Daarna heb ik 2.5 km met mijn backpack naar de bus gelopen (ik dacht dat het wel mee viel). Ik kan nu al niet wachten om mijn backpack voor een paar dagen niet onder ogen te hoeven komen! Wat in Cairns eindelijk haat gebeuren. Onderweg heb ik wel lekker van het uitzicht op het strand en de eilanden genoten. De bus bracht me naar Noosa Heads. Het scheelt dat sommige hostels shuttle busjes hebben die je komen ophalen van de bus transit. Ik was kapot van de hele dag, dus ben ik maar even in de bar gaan zitten en toen naar mijn kamer gegaan. Ik zit hier met twee meiden samen; Jessica uit Duitsland en Kat uit Melbourne. We hebben gister avond nog lang lopen kletsen, dus dat was ook erg gezellig.
Woensdag 10 augustus ben ik naar de Australia Zoo, de dierentuin van Steve Irwin, geweest. Het was niet erg groot, maar het was wel een erg mooie ervaring. Ik sta op de foto met een koala, een alligator en een soort van grote leguaan (die werkelijk een derde oog heeft, bovenop zijn hoofd). Koala’s laten een soort geur vanonder hun kin op dingen achter, om die dingen daardoor te claimen. Natuurlijk was ik weer de Sjaak, dus ik zat lekker onder de Koala smurrie. De verzorgster zei op de meest vrolijk toon: “Now you’re Slater’s for the whole day!”. Slater? Ja, zo heet die Koala ook nog is een keer. Nou daar mag ik dus blij mee zijn... Ook heb ik de zogeheten `encounters` gedaan, waarbij je in het verblijf van een diersoort mag en ze mag vertroetelen, voeren en met ze op de foto mag. Ik heb er twee gedaan; één met de tortoises (reuze schildpadden) en één met de wombats. Daarnaast heb ik voer gekocht waarmee je de kangaroos, die loslopen in de Roo Heaven, kon voeren. Ik snap niet dat ze zo gevaarlijk schijnen te zijn, ze zijn lui en onwijs schattig! De shows vielen me een beetje tegen, aangezien je wel een beetje het Steve Irwin niveau verwacht. Je kan wel zien dat de dierentuin van hem is, overal hangen foto’s en staan monumenten van hem en in de pick-up bus draaien ze zelfs non-stop films van hem. Om vier uur werd ik weer door de bus opgepikt. Maar goed ook, want ik had wel genoeg HUGEEEEEE things gezien voor die dag (om het maar met Stevie af te sluiten, he mam). ’s Avonds heb ik “Bridesmaids” in de lounge gekeken met Kat.
Op donderdag 11 augustus besloot ik de stoute schoenen aan te trekken. Ze verhuurde gratis surfplanken in het hostel, dus besloot ik een gokje te gaan wagen. Ze moesten me weer zo nodig de grootste surfplank geven, maar afijn. Op het strand aangekomen, wist ik niet of ik er wel goed aan gedaan had om dit te doen. Ik heb nog nooit surfles gehad en de golven waren nog aardig hoog. Maar toen dacht ik bij mezelf; “Kom op, ben jij nou diegene die alles durft, wat heb je met haar gedaan? En goooo!”. Het eerste kwartier wist ik niet eens hoe ik ooit tegen de golven in kon zwemmen om verder de zee in te komen. Toen ik dat inmiddels onder de knie had, begon ik een beetje te stuntelen. Dit was niet zo makkelijk als dat ik gedacht had. Als ik eerlijk ben, weet ik nu hoe het voelt om in een wasmachine te zitten. Maaaaar na een halfuur oefenen, kon ik in ieder geval met mijn knieën op mijn surfplank blijven zitten als er een hoge golf aankwam. Een uur (en nog meer blauwe plekken) verder, lukte het me eindelijk om te blijven staan. Het zag er niet geweldig uit, maar ik stond! Ik was best trots op mezelf, al zal ik nooit wereldkampioen worden haha.
Na 1.5 uur ging ik terug naar het hostel om even snel te ontbijten en toen weer de bus in te gaan; van Noosa Heads naar Hervey Bay. Ook daar was weer een shuttle busje van de bus transit naar het hostel. Het hostel bestond uit 8 appartementen, die er net uitzagen als rijtjeshuizen, met beneden elk hun eigen keuken en lounge en boven de slaap- en badkamers. Ik ben eerst naar de pier gelopen, die zich erg ver over de zee strekt. Het was mooi om over de hele oceaan uit te kijken en in de verte de bliksem die boven een eiland hing te zien. Daarna ben ik Chinees wezen eten op de boulevard en nog even naar een pub gegaan, waar haast weer alleen Ierse mensen waren, die ik behoorlijk irritant begin te vinden. Terug in het hostel heb ik nog even met twee meiden uit Frankrijk lopen kletsen en tv gekeken, naar een Australische verborgen camera show en naar Law & Order (tenminste iets vertrouwds).
Vrijdag 12 augustus werd ik opgehaald voor een Whale Watch Tour. Toen ik klein was, was ik geobsedeerd door de oceaan en met name door walvissen en dolfijnen. Nu zou ik dan eindelijk walvissen in het echt gaan zien! Ik had me er niet veel van voorgesteld, omdat je ook weleens hoort dat ze tijdens sommige tours helemaal niet gezien worden of erg slecht. Maar het steeg boven mijn verwachtingen uit. Ik had een goed plekje vooraan de boot veroverd. Gelukkig waren er ook maar zo’n 30 passagiers op het schip. Het personeel van het schip vertelden door een microfoon van alles over de Humpback Whales die langs de Australische kust komen en er stonden een paar mannen langs verschillende kanten van de boot op uitkeek. Na een halfuur kwam daar dan eindelijk het eerste signaal; twee jonge walvissen. Ze zwommen op zo’n 50 meter van de boot, naast een klein research bootje. Je moest is zien hoe snel mensen kunnen rennen als iemand schreeuwt; “WHALESSSS! ON 10 O’CLOCK, LEFTSIDE OF THE FRONT!”. Gedurende de gehele trip heeft trouwens iedereen van de ene naar de andere kant van het schip gerend, het was één grote chaos. Slimme ik, bleef elke keer weer naar het midden gaan, zodat ik de eerste was die een sprint naar een kant toe kon trekken (behalve dan de mensen die toevallig al aan die kant stonden). Na een halfuur bij de kleine walvissen te hebben gevaren (die niet zo dichtbij kwamen), voer de boot verder om andere walvissen te spotten. Het duurde weer maar een halfuur voordat we de volgende zagen; twee grote walvissen die waarschijnlijk aan het paren waren. Toen de boot de juiste koers had, kwamen de walvissen al snel naar ons toe. Ze zijn nog nieuwsgieriger naar ons, dan wij naar hen. Het was geweldig om te zien, al kwamen deze walvissen ook niet dichter dan 20 meter bij de boot, dus besloot het personeel weer verder te varen. Op de laatste plek waar we stil lagen, kwamen er ineens van alle kanten walvissen naar de boot toe zwemmen. Wel vijf enorme tegelijk, met dolfijnen die om hen heen zwommen. Ik weet niet of het was omdat de walvissen zich beter op hun gemak voelden in een grote groep, maar ze kwamen zo ongelofelijk dichtbij. Ze zwommen 2 meter langs de boot en onder de boot door. Het hele schip werd gek! Ik had deze ervaring niet willen missen, wat een prachtige dieren zijn dat!
Na de tour had ik nog genoeg tijd over voordat mijn bus ging. Daarom besloot ik een kajak te huren en langs de baai te gaan varen. Ook dit was top, aangezien de dolfijnen zo dicht langs je zwommen, dat je ze bijna kon aanraken. Helaas heb ik hier geen foto’s van, want de kajak werd zo nat van het roeien dat ik niks heb meegenomen. Om 20.55 uur zou de bus van Hervey Bay naar Airlie Beach, echter kwam de bus een uur later. Greyhound weer he, en dan hebben ze wel het lef om te zeggen dat je 20 minuten voor de tijd die op het schema staat moet komen. Dit was de eerste nacht die ik in de bus zou spenderen. Het was behoorlijk koud, dus erg goed geslapen heb ik niet. En de buschauffeur moet natuurlijk om de zoveel tijd een half uur stoppen en dan moet iedereen, ondanks dat je ligt te slapen, de bus uit. Uiteindelijk kwamen we drie uur later aan in Airlie Beach en had ik de pick-up van mijn volgende activiteit gemist. Gelukkig kon ik de latere pick-up nog nemen, dus ging ik snel inchecken bij het hostel, lunchen en toen mee met de pick-up. Ik ging namelijk SKYDIVENNN! Twee Engelse jongen, die het ook gingen doen en samen met mij in het vliegtuig zaten, vonden het allemaal zo fantastisch en geweldig. En ik, ik kneep hem toch wel een beetje. Uiteindelijk heb ik het natuurlijk gewoon gedaan. Een meisje die ik er voor sprak, en die al voor mij was geweest, zei dat ze alleen de vlucht in de helikopter naar het punt dat je moet springen eng vond, het skydiven zelf niet. Ik vond dat helemaal niet zo, de vlucht ging erg goed; de jongens waren grapjes aan het maken, de skydivers stelden me gerust en het uitzicht was just amazing! Ik ging namelijk skydiven boven de Whitsunday Islands, prachtige zandeilanden in de oceaan gelegen in het Great Barrier Reef. Toen kwam het moment dat we moesten springen… De deur ging open en ik hing buiten… Ik kon niet meer terug. De skydiver liet ons vallen en het leek wel of we 100 keer op zijn kop draaiden door de lucht. Het gevoel dat je valt, die angst, geeft zo’n geweldige kick. De freefall duurde maar 35 seconden, maar het leek wel een uur. Toen de parachute open ging, voelde ik dat mijn teugels een stukje losser gingen. Dat was het moment dat ik even dacht dat ik te pletter zou storten. Het hoorde er bij, maar dat was mij niet verteld. Op een gegeven moment gaf de skydiver de teugels van de parachute in mijn handen en mocht ik sturen. Heerlijk was dat, rondjes draaien in de lucht, met onder je zo’n mooi landschap. Ik had dit never nooit willen missen! Echter was één van de jongens, die ervoor nog zo enthousiast en stoer was geweest, helemaal niet lekker geworden gedurende de sprong. Natuurlijk kunnen jullie ook meegenieten, want er zijn foto’s en een dvd van gemaakt, maar daar moeten jullie nog even op wachten!
Wat ik vandaag nog ga doen, weet ik nog niet. Het uitgaansleven schijnt hier leuk te zijn. Ik mag in ieder geval een gratis pint bier ophalen bij het café naast mijn hostel, omdat ik geskydived heb. Daar kan ik me nog wel even mee vermaken haha. Morgen ga ik met een speedboot naar de Whitsunday Islands toe en ga ik snorkelen. ’s Avonds alweer in de bus slapen en op naar Cairns, om daar mijn PADI (duik brevet) te gaan halen!
Dat was het voor nu weer even (ik zeg; meer dan genoeg toch!). Hou me op de hoogte van wat er in Nederland met mijn lieve familie en vrienden gebeurd! Ik sluit af met één van mijn legendarische teksten (met dank aan Tessa); “Ik PAK ze!” En zoals ze in Aussie zeggen; “See ya doll/sweety!”.
Heeeeel veel dikke knuffs en kusjes!
Denise
-
13 Augustus 2011 - 10:10
Féline:
Alsof ik een boek aan het lezen ben joh, heerlijk! Ik heb al bijna de neiging om mijn koffertje te pakken en het eerste en beste vliegtuig te pakken en jouw te vergezellen (: Kan niet wachten op je volgende verslaggie !
Love uuuuuuuuuuu -
13 Augustus 2011 - 11:13
Pappa:
ff kort,die walvissen vond ik niks ,die
skippies vond ik niks,die haarballen vond ik niks,uhh die waterhonden vond ik ook niks,die palmbomen vond ik niks,maaaaar jij, ziet er fantastisch uit ondanks deze zeer vervelende omstandigheden.Doe je poppa nou ff 1 plezier, zet nou heel even maar, je BADMUTS op,al is het alleen maar voor de foto. Love you XXXXXXX -
13 Augustus 2011 - 11:35
Mams:
Goodafternoon sweet Doll :)
Wat heb ik weer met HUGGGGGE plezier and enjoyment je reisverslag gelezen! Wat maak je een mooi tijd mee en bijna alles zit mee! Fantastic, marvalous, unbeleavable pictures! Zo krijgen wij hier een beetje een indruk van hoe het daar is! Wat een leuke foto's met die skippies en koala's (ome Henk is jaloers zeker te weten!!!) Ik ben zoooo trots op je dat je geskydived hebt en in het eggie Whales hebt gespot! Allemaal belevenissen Nise die je de rest van je leven niet meer zult vergeten! En natuurlijk hartstikke mooi dat je op deze manier iets van Aussie gezien hebt voor als je straks bij APTC gaat stage lopen! Nou meis nog een kleine 6 dagen en dan vliegen naar Sydney waar het werken gaat beginnen, maar eerst nog een paar dagen in Cairns waar het zeer zeker mooi is! Geef nog een paar knufs aan skippie en falipper van me! Enjoy, take care en.....PAK ZE!!!! xxx je eigenste trotse mams -
13 Augustus 2011 - 12:22
Tess:
Denies wat een verhalen
wauw! ik ben zoo blij dat je het naar je zin hebt.
je schrijft leuk, misschien is een master jaartje journalistiek helemaal niet zo'n verkeerd idee :)
In Emmen gebeurd niks (nu niet, nooit niet) maar dat is toch geen nieuws, nu je daar bent moet je dat überhaupt helemaal niet willen weten!
nou blijf je pakken! haha en ik kijk uit naar je volgende blog.
love youuu Tess -
13 Augustus 2011 - 12:43
Oma:
Tjonge jonge Wat een belevenissen weer allemaal en s,avonds helemaal niet moe om ook nog te kunnen gaan stappen.
En de foto,s vonden we ook erg mooi hoor dit kunnen ze niet meer afnemen .Wel vind ik die grote enge griesels waar je mee in je armen staat een beetje eng zal ik niet durven.
Het was weer een heel verslag een echte journaliste ben je al.Haha
Nu ik heb hier van genoten met buiten niets dan regen het was een fantasties verslag kijk weer uit naar je volgende verhalen
dikke knuffel van Opi en Oma -
14 Augustus 2011 - 07:25
Pappa:
ola bambino,het is nu zondag ochtend 7.30 hier en je weet uitslapen is voor mij, een hele opgave.Ik heb zonet je verslag nog een keer gelezen.Dat je tussendoor nog tijd over hebt om te schrijven is mooi.Het is in ieder geval een teken dat je jezelf geen moment hoeft te vervelen.De foto s van de walvissen waren prachtig en ooit, wil ik die reuzen natuurlijk zelf ook gaan zien.Met skydiven heb ik natuurlijk niks,ik hou het nog steeds bij het levensgevaarlijke ezeltje rijden maar helaas, zijn alle beschikbare ezels zeer onwelwillend en klimmen ze liever op mijn rug.Overigens gebeurt er hier ook van alles, that let your balls krimps to the size off raisins.Zo ga ik vanmiddag midden in de waarschijnlijk stromende regen,de vuilnisbak weer aan de stoeprand zetten.Altijd spannend want er zijn hier mensen die, als je ff niet oplet hun vuilnisbak op jou plekje zetten,topsport dus.Verder ga ik vandaag[denk ik]de schuur eens opruimen,ter herrinering, dat is dat stenen ding dat aan ons huis vastzit,je bent ook al zolang van huis.Ik ben blij dat jij, met die leuke verhalen,nog iets van het zomergevoel kan overbrengen want hier, hebben wij allemaal de aankomende herfst weer in de kop.Misschien is het daaromtrent niet zo n gek idee van je om gaan verhuizen. Wat jij dan wel ff moet regelen is 1.beetje leuk hutje met voldoende grond voor 4 of 5 berijdbare ezels 2.op een plek waar ik een vijver kan graven met open zee verbinding zodat de kleine walvisjes erin en uit kunnen zwemmen 3.rondom de hut een ontbrandbaar bos gevuld met kaola s en andere boomberen 4.een eigen vuilnisbakken plek met bijbehorende arbor-ginaal om hem weg te zetten 5.de grond moet voorzien zijn van diverse hebbe dingentjes zoals goud, olie ,diamanten je kent die dingen wel 6.bij voorkeur geen buren met een baard of snor of takke trollen uitstraling 7.goed weer garantie met op 25 en 26 december 20 cm sneeuw 8.voor je mammie een prachtig groot was droogrek met bijpassende overkapte strijkplaats liefst aan het water zodat ze op de hand kan wassen. Nou, chopchop genoeg te doen voor jou straks op je vrije dagen. Je kan best alvast beginnen met het graven van de vijver,de daarbij vrijkomende olie bewaar je dan zorgvuldig in 1 van je badmutsen, welke je toch niet op wenst te zetten.Mijn fantasie is helaas vele malen rijker dan het banksaldo van Bill Gaatje maar een vakantie overthere, moet er ooit toch wel in zitten[lang weekend of midweek mag ook]. Als het goed is ben je vandaag aan het snorkelen wat weer echt een belevenis voor jou is want, jou kennende ben je nooit zat van vissies kieken en ,zal je wel weer je uiterste best doen om ze te pakken. Kijk alsjeblieft wel uit voor die pier-anja s want die zijn niet aaibaar naar het schijnt[kusje geven mag nog wel].Nou meissie laat snel weer van je lezen want dat vinden wij allemaal geinig en voor de komende dagen,absoluut niet dieper dan 800 meter duiken want daar bevinden zich naar verluid de ster-bijters,de drol-baarsen ,de snot-gluiperds,de bruine bonen poeperts,en alle andere wezens die op madison lijken. Love you an take care XXXXXXXXXXXXXXXXXX -
14 Augustus 2011 - 20:38
Roos:
Deniseee!! Wat een verhaal, wat een tijd ben jij aan het beleven zeg :) geen seconde is saai zo te lezen!
Je ziet er goed (en gelukkig) uit op de foto's! Zullen we snel een keertje skypen? xxxx! -
15 Augustus 2011 - 13:08
Anneke Lelieveld:
Hallllllo Denise, hier even een reaktie
vanuit Emmen, wat heb je weer een
prachtig verhaal geschreven over de afgelopen week, we genieten met volle teugen wat je allemaal hebt meegemaakt, je kan zo leuk vertellen!!!!
Journalistiek zou je niet misstaan dat gaat je heel goed af,, en trouwens je
superdad en mam kunnen er ook wat van hoe ze reageren supercool!!!
We vonden je verhaal over de walvissen geweldig.
En het mooist waren je belevenissen
tijdens het skydiven je bent ook niet
bang je durft ook alles, het is een reis waar je nog heel lang aan terug zult denken, en er weer van kunt genieten.
Nu lieve Denise pas goed op je zelf
tot volgende week.
Liefs vanuit Emmen An en Mart. -
15 Augustus 2011 - 14:02
Aukje Uit Emmen:
hallo denise ik heb je reisverslagen gelezen en je fotos bewonderd wat een belevenis .ik hoop dat je nog veel plezie beleefd aan deze geweldige reis
veel liefs -
15 Augustus 2011 - 14:28
Madison:
hidihi,deenise.
Your such a wonderfull girll that want to frommel you int the koekjestrommel.Please dont take any notice from the words off your teribel dad, he is a realy bad plaaggeest. Here in Sidney are my sheeps nearly opt droge.Greetings and a lot off kissies and aaiies and feellies from your one and only Paddyson -
15 Augustus 2011 - 20:07
Diana:
He Meid
Nou super dat alles zo goed gaat daar!
Ik heb net alle verhalen ff gelezen suppppeeerrr mooi hoor.Ik vindt het helemaal super van je dat al die dingen doet .Geniet er lekker van en ik lees alles wel op je site. groetjes en een dikke knuffel diana
-
16 Augustus 2011 - 13:07
Yvonne:
hi lief nichtje, Het is dinsdag 16 augustus en heb even tijd om al je geweldige verhalen te lezen. Hoe is het toch mogelijk dat jij familie van mij bent, want skydiven daar moet ik niet aan denken zeg! Op je foto's is duidelijk te zien dat je al je avonturen beleeft alsof je nooit iets anders doet. Het plezier straalt ervan af. Menigeen zal ontzettend jaloers op je zijn. Ik kijk enorm uit naar je volgende verslag vanuit Sydney en ook wel een beetje naar de reactie van je vader. Volgens Chantal verdient hij een podium. Lachen,gieren, brullen. Heel veel liefs van ons uit Vinkeveen -
16 Augustus 2011 - 18:47
Dédé:
Schattie!
Wat een top verhaal weer en echt prachtige foto's! Ik zie aan je dat je zo een het genieten bent, echt super. Ik heb je net een uitgebreide mail gestuurd. Geniet lekker verder!!! Hier in Nederland gebeurd geen flikker, dus wees maar niet bang dat je iets mist hier.
Hele dikke kus uit Adam! -
18 Augustus 2011 - 16:21
Arno:
Ollaaaaaa NICHT (je)
sorry dat ik zo laat pas reageer op je verslagen ,Maar echt gaaf allemaal hoor! als ik het zo zie wil ik er ook wel heen, of ik weet wat we gaan over een paar jaar samen nog een keer erheen, dan ben jij mijn gids!
Ziet er wel mooi uit allemaal, sommige foto's lijken wel ansichtkaarten joh.echt bizar hoe mooi het daar is. Je hebt ook al genoeg mensen ontmoet las ik, leuk hoor! Nou ik lees je volgende verslag wel weer . Heeeeeel veel plezier en geniet ervan maar dat zal wel goed komen! xxxxx -
19 Augustus 2011 - 13:06
Debby:
Hee chick!
Wat leuk om je verhalen te lezen!En supermooie foto's joh, ben jaloers! Maar skydiven??? Je bent gek! Hahah nee hoor, heel stoer van je. Als je maar voorzichtig doet. :)
Ben benieuwd naar wat je in de tussentijd allemaal mee maakt, zullen wel weer te gekke dingen zijn. Ben echt blij dat je het zo naar je zin hebt!
Have fun daar, en inderdaad, je mist hier in Nederland niks hoor! :P
Kuss!! -
20 Augustus 2011 - 12:52
Annita,Henk Snippe:
Meid,wat een fantastische verhalen en leuk om te lezen.Ik ben bijna een beetje jaloers op je.WIj in ons koude kikkerlandje,alhoewel het is nu wel redelijk met het weer.Geniet ervan.WAnneer begin je te werken?Groetjes uit Emmen. -
23 Augustus 2011 - 05:42
Denise:
een groet uit ons mooi Emmen in Drenthe ik hoor al van je pa en ma dat het prima met je gaat. goede reis verder en ga lekker zo door groetjes je groenteboerklant Titia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
